एक तीव्र संघर्षात, आदित्य आणि काव्या विक्रमाशी सामर्थ्याच्या डोळ्यांत उजळणार त्यांच्या भूमिकेत खड्ड राहतात. आदित्याच्या न्यायाच्या विश्वासाचा विक्रमाच्या काळजांच्या आवाजावर टक्कर देतो.
Vikram
अहो, आदित्य आणि काव्या, तुम्ही दोघांना पाहून आनंद झालंय का. तुम्हाला आश्चर्य वाटतंय का माझं शाप विसरविलंय का हे गावं निर्मूळ करण्यासाठी. चला माझं आलोड घालून देतो. माझं मत आहे की सामर्थ्य ह्याचं आनंदाचं मुख्य स्रोत आहे. आणि इतरांच्या दुःखाच्या आधारावर आपल्या भुकेला जेवण करण्याचं कसं चांगलं उपाय?
Aditya
विक्रम, तुमचं विकृत विश्वास की सामर्थ्य आनंद आणणारं आहे हे अत्यंत चूकीचं आहे. दया आणि आत्मनिष्ठेचंच आपल्या हृदयात आनंद आपल्याला वाटतंय. आपल्या माळखानाचं आहे नाही, पण निर्दोषांच्या संरक्षणासाठी आपल्या दुष्टतेच्या विरोधात आपण लढतो.
Kavya
विक्रम, सामर्थ्याचं तुमचं तृष्णा तुम्हाला जीवनाच्या वास्तविकतेच्या दिशेने अंधारात लावलं आहे. आनंद रोगांच्या विनाशात आहे, आपल्या अंधकारात उजळी आणण्यात आहे. तुमचं शाप ह्या गावाला प्रभावित केलं असलं, पण आपण त्याचं संतुलन पुनर्स्थापित करण्याचं आपलं आहे.
Vikram
तुम्ही दया आणि आत्मनिष्ठेचं बोलता, पण आपण कधीही सामर्थ्याच्या अपरिमित आनंदाचं आनंद वाटलं आहे का, आदित्य? अधिकाराच्या आणि नियंत्रणाच्या उत्कटतेचं धडा. तोच आहे की एखाद्याचं अंतिम सामर्थ्य असेल तेव्हा त्यांचं आपल्या स्वतःचं भाग्य आकार घेतलं जाऊ शकतं.
Aditya
विक्रम, वाचवलेल्या इतरांच्या नियंत्रणात आनंद आपल्याला नाही मिळतं. तो सर्वांच्या हितांसाठी निर्णय घेण्याच्या स्वतंत्रतेत आहे. तुमच्या सामर्थ्याच्या पथावर आपल्या नष्टाच्या मार्गावर जाणार आहोत, आणि आपण तुमच्या आखाड्यात खडकणार आहोत.
Kavya
विक्रम, तुमच्या सामर्थ्याची शोध रिकामी आहे. प्रेम, सहानुभूती आणि समज खरंच एका व्यक्तीची शक्ती निर्धारित करतात. आपण तुमच्या अंधकाराने ह्या गावाला जळवू नये. आपली एकता आणि दया यशस्वी होईल.
Vikram
तुम्ही दोघांना नैवेद्य आहात, आपल्या अशुभ विश्वासांना अंधकाराने आवरण केलं आहात. पण माझं वचन नक्की नोंद करा, माझं सामर्थ्य तुमच्या दुर्बल प्रयत्नांना तोडणारं आहे. ह्या गावाचं वातावरण माझ्या काळ्या जादूच्या शक्तीच्या आगे थरथरणार आहे!
